Biografia zilei: Karol Mikuli / Օրվա կենսագրությունը: Կարոլ Միկուլի

[altmariusclassic]

De la Wikipedia, enciclopedia liberă

Karol Mikuli
Date personale
Născut	20 octombrie 1819[1][2][3]  Cernăuți, Imperiul Austriac
Decedat	21 mai 1897 (77 de ani)[4][1][5]  Liov, Austro-Ungaria
Înmormântat	cimitirul Lîceakivski din Lviv[*][6]
Cetățenie	Cisleithania
Ocupație	dirijor pianist compozitor profesor de muzică[*] dirijor de cor[*] pedagog[*]
Activitate
Gen muzical	muzică clasică
Instrument(e)	pian
Modifică date / text

Karol (Carol, Carl, Karl von) Mikuli (Miculi) sau Karol Pstikyan (în armeană : Կարոլ Միկուլի sau Կարոլ Պստիկյան, n. 20 octombrie 1819, Cernăuți – d. 21 mai 1897, Lemberg) a fost un compozitor, pianist și profesor de muzică austro-ungar, de origine armeano-polono-român.

Biografie

Mikuli (alias Bsdikian)^[7] s-a născut la Cernăuți, oraș care făcea parte pe atunci din Imperiul austriac (în prezent, el se află în Ucraina) într-o familie de origine pestriță. El a studiat, mai întâi, medicina la Viena, dar în 1844 a plecat la Paris, unde a fost student al lui Frédéric Chopin la cursurile de pian (devenind, mai târziu, asistentul lui) și al lui Napoléon-Henri Reber la cursurile de compoziție.

S-a întors în țară în 1847, înaintea de începerea Revoluției din 1848. După ce s-a făcut cunoscut ca pianist în cursul concertelor organizate în mai multe orașe din Austria, Rusia și România, în anul 1858 a devenit director artistic al Conservatorului din Lemberg. În 1888 a demisionat din conducerea orchestrei și a fondat o școală privată.^[8]

Printre elevii său s-au numărat: Moriz Rosenthal, Raoul Koczalski, Aleksander Michałowski, Jaroslaw Zieliński, Kornelia Parnas, Rudolf Schwarz, Mieczysław Sołtys și Ciprian Porumbescu. El este cel mai bine cunoscut ca editor al lucrărilor lui Chopin. Casa de editură "Dover" publică în mod curent reeditări ale edițiilor sale din 1879 ale muzicii de pian compuse de Chopin, publicate inițial de F. Kistner (Leipzig). Scopul lui, după cum se menționează în prefața ediției, a fost de a oferi ediții mai fiabile. El a folosit mai multe surse verificate, cele mai multe dintre acestea fiind scrise sau corectate de însuși Chopin. Edițiile sale ale compozițiilor lui Chopin au fost publicate, pentru prima oară, în America în anul 1895.

Mikuli a luat, de asemenea, note detaliate ale lui comentariilor făcute de Chopin în lecții și i-a intervievat pe martorii la interpretările lui Chopin. Timp de mulți ani el a fost privit ca autoritatea primară cu privire la Chopin și remarcile sale despre compozițiile lui Chopin au fost adesea citate de biografi.

Karol Mikuli a a murit la Lemberg, care făcea parte pe atunci din Austro-Ungaria (în prezent, orașul Liov din Ucraina), și este înmormântat în Cimitirul "Łyczakowski" din Liov. Pe peretele catedralei armene din Liov se află o placă comemorativă cu imaginea sculptată a artistului (sculptorul basoreliefului este polonezul Cyprian Godebski).^[9].

Citat

„Farmecul uimitor, poezia și originalitatea, libertatea perfectă și claritatea absolută ale pieselor lui Chopin nu pot fi descrise. Este perfect în orice direcție.”

Compoziții muzicale

Muzică de orchestră

• 48 Airs nationaux roumains pentru orchestră, dar și pentru pian.

Muzică de cameră

• Polonaise pentru 3 viori, Op. 7 (publicată în 1862)
• Serenade für Klarinette und Klavier in A, Op. 22 (1880) [în română: "Serenadă pentru clarinet și pian în la bemol major, Op. 22"]
• Scherzino în do minor pentru 3 viori, Op. 25 (1880)
• Grand duo în la major pentru vioară și pian, Op. 26

Pentru pian

• Prélude et presto agitato, Op. 1 (publicată în 1859)
• 4 Mazurkas, Op. 2 (1860)
• Mazurka în fa minor, Op. 4 (1860)
• 2 Polonaises, Op. 8 (1862)
• 48 Airs nationaux roumains (Ballades, chants des bergers, airs de danse, etc.) în 4 volume (1863)
• Six pièces pour piano, Op. 9 (publicată de Spina în 1866, la Viena)
• Mazurka, Op. 10 (1866)
• Mazurka în si minor, Op. 11 (1866)
• Étude în si major pentru pian cu armoniu, Op. 12 (1867)
• 6 Danses allemandes, Op. 13 (1867)
• Méditation, Op. 14 (1867)
• Andante con Variazioni - pentru pian la 4 mâini, Op. 15 (1867)
• 6 Valses, Op. 18 (1869)
• 2 Nocturnes, Op. 19 (1869)
• Valse în la major, Op. 20 (1869)
• Ballade în si bemol major, Op. 21 (1871)
• 12 Variantes (Variations) harmoniques sur la gamme d'Ut majeure pentru pian - 4 mâini, Op. 23 (1880); publicată de Kistner (Leipzig)
• 10 Pièces, Op. 24 (1880)

Muică vocală

• 6 Lieder pentru voce și pian, Op. 16 (1867)
• 6 Lieder pentru voce și pian, Op. 17 (1867)
• 7 Lieder pentru voce și pian, Op. 27 (1880)
• 2 Duette pentru voce și pian, Op. 28 (1880)
• Die Reue: „Die Nacht war schwarz“ pentru bariton și orchestră de coarde, Op. 30 (1880)

Muzică corală

• 7 Lieder pentru soprano, alto, tenor și bas, Op. 17 (1880)
• Paraphrase sur un ancien Chant de Noël polonais pentru 4 voci (solo și cor), instrumente cu coarde și orgă (sau pian - 4 mâini), Op. 31 (1881)
• Zwei geistliche Lieder pentru cor bărbătesc și solo, Op. 32
• Veni creator pentru cor mixt și orgă, Op. 33

Lucrări fără Opus

• Douze airs nationaux roumains (ballades, chants des Bergers, airs de danse etc.) / recueillis et transcrits pour le piano par Charles Mikuli; Erschienen in Paris (Verlag: Kallenbach, ca. 1900)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Կարոլ Միկուլի
Ծնվել է	հոկտեմբերի 20, 1819[1][2] Չեռնովցի, Ավստրիական կայսրություն
Երկիր	Ցիսլեյտանիա
Մահացել է	մայիսի 21, 1897[1][3] (77 տարեկան) Լվով, Ցիսլեյտանիա, Ավստրո-Հունգարիա
Գերեզման	Լիչակիվ գերեզմանատուն[4]
Ժանրեր	դասական երաժշտություն
Մասնագիտություն	դիրիժոր, դաշնակահար, կոմպոզիտոր, երաժշտության ուսուցիչ, խմբավար և մանկավարժ
Գործիքներ	դաշնամուր
Աշխատավայր	Լվովի Նիկոլա Լիսենկոյի անվան ազգային երաժշտական ​​ակադեմիա
Karol Mikuli Վիքիպահեստում

Կարոլ Միկուլի (լեհ.՝ Karol Mikuli, հոկտեմբերի 20, 1819^[1][2], Չեռնովցի, Ավստրիական կայսրություն - մայիսի 21, 1897^[1][3], Լվով, Ցիսլեյտանիա, Ավստրո-Հունգարիա), ծագումով հայ լեհական կոմպոզիտոր, դաշնակահար, խմբավար։

Հայազգի Նիկոլա Միկուլիի (նախնիները` Աքսինյան) և գերմանուհի Մարիա Գութմանի որդին։

Կենսագրություն

Սերում է XIX դ․ սկզբին Մոլդավիայից Բուկովինա գաղթած հայ ազնվական Միկուլի տոհմից։ 1844-1847 թվականներին Փարիզում աշակերտել է Ֆ․ Շոպենին։ 1848-1858 թվականներին համերգներով հանդես է եկել Եվրոպայում և Ռուսաստանում։ 1858 թվականից եղել է Գալիցիայի երաժշտական ընկերության նախագահ, Լվովի կոնսերվատորիայի տնօրեն և պրոֆեսոր։ 1887 թվականին հիմնադրել է սեփական երաժշտական դպրոց, որ ղեկավարել է մինչև կյանքի վերջը։ Միկուլին իր ստեղծագործության ոճով հարում է վաղ ռոմանտիկներին։ Գրել է բազմաթիվ դաշնամուրային երկեր (մազուրկաներ, վալսեր, պոլոնեզներ և այլն), սերենադ դաշնամուրի և կլառնետի, սկերցինո 3 ջութակի համար։ Armenien ստեղծագործության մեջ կոմպոզիտորը օգտագործել է Լվովի հայերի երգերի մեղեդիներ։ Հավաքել և մշակել է լեհական, ռումինական, գուցուլական, մոլդավական ժողովրդական երգեր։ Միկուլին եղել է Շոպենի ամբողջական երկերի լավագույն հրատարակության (1879) խմբագիրը։ Դրանում մեծ արժեք է ներկայացնում մի աշակերտական օրինակի վրա իր իսկ՝ Շոպենի կողմից գրված տարբերակների մեջբերումը։ Թաղված է Լվովի հայկական եկեղեցում։

Երաժշտությամբ զբաղվել է վաղ մանկուց։ 1835 թվականին բժշկություն է ուսանել Վիեննայի համալսարանում։ 1844-1847 թվականներին Փարիզում աշակերտել է Ֆրեդերիկ Շոպենին, հետագայում դարձել նրա ընթերական ու քարտուղարրը։ Համերգներով շրջագայել է Բուխարեստում, Վիեննայում, Մոսկվայում, Քիշնևում, Կիևում և այլուր։ Առաջիններից է կատարել Շոպենի և Շումանի ստեղծագործությունները։ 1858 թվականին ընտրվել է Լվովի կոնսերվատորիայի տնօրենը և դաշնամուրի դասարանի ուսուցչապետը։ Ղեկավարել է նաև Լվովի ֆիլհարմոնիան։ 1887 թվականին կնոջ հետ հիմնել է սեփական երաժշտական դպրոցը։

Գրել է բազմաթիվ դաշնամուրային ստեղծագործություններ, սերենադ, սկերցինո։ Շոպենի երկերի առաջին հրատարակիչն է, 1879 թվականին Լայպցիգում 17 հատորով լույս է ընծայել նրա դաշնամուրային երկերը (վերահրատարակվել է 1885-ին)։ Հրատարակել է «Ռումինական ազգային 48 մեղեդիներ» քառահատորը ֆրանսերեն (1850-1854)։ Պաբլո Սարասատեն վերամշակել և կատարել է ջութակի համար Միկուլիի գրած գործերից մի շուրջպար, իսկ Ջորջե Էնեսկուն իր «Ռումինական ռապսոդիա թիվ 2»-ի համար գործածել է նրա երգերից։ Հավաքել և մշակել է լեհահայերի, լեհական, ուկրաինական, գերմանական, հուցուլական երգեր, գրել ինքնուրույն ֆրանսերեն երգեր։ Լվովի հայերի հինավուրց երգերի հիման վրա գրել “Արմենիա” ծավալուն երկը։ Նրան աշակերտել է տարբեր ազգերի կոմպոզիտորներ և դաշնակահարներ՝ լեհեր Մեչիսլավ Սոլտիսը, Ռաուլ Կոչալսկին, ուկրաինացի Ստանիսլավ Նևադոմսկին, ռումին Չիպրիան Պորումբեսկուն և այլք։ Թաղված է Լվովի հայկական եկեղեցու բակում։ Նրա գերեզմանի հուշատախտակին գրված է “Կարոլ Միկուլի։ 1818-1897։ Նշանավոր դաշնակահարին ու կոմպոզիտորին, Գալիցիայի երաժշտական ընկերության նախագահին, կոնսերվատորիայի տնօրենին։ Շնորհապարտ աշակերտներից և աշակերտուհիներից”:

1977 թվականին լույս է տեսել Կորնելիա Բուեսկուի ռումիներեն մենագրությունը Միկուլիի մասին^[5]։

Ծանոթագրություններ

1. ↑ ^{Jump up to:1,0 1,1 1,2 1,3 1,4} Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
2. ↑ ^{Jump up to:2,0 2,1} Wurzbach D. C. v. Mikuli, Karl (գերմ.) // Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich: enthaltend die Lebensskizzen der denkwürdigen Personen, welche seit 1750 in den österreichischen Kronländern geboren wurden oder darin gelebt und gewirkt haben — Wien: 1856. — Vol. 18. — S. 297.
3. ↑ ^{Jump up to:3,0 3,1 3,2} Երաժշտություն (ֆր.)
4. ↑ Личаківський некрополь (укр.) — P. 425.
5. ↑ Արծվի Բախչինյան, Հայազգի գործիչներ, Ե., Զանգակ-97, 2002, էջ 189։

Արտաքին հղումներ

• Charles (Carl, Karol) MIKULI (1821—1897) — l'élève arménien de Fréd... (ֆր.)
• Chopin as Pianist and Teacher // excerpt form the forward to his ed... (անգլ.)
• Биография Микули в Biographisches Blatter des Kaiserthums Oesterrei... at Google Books

​       Թեմատիկ կայքեր Discogs · International Music Score Library Project · MusicBrainz

Autor: Karol Mikuli (1821-1897) Obra: Piano Music Intèrprets: KarοI Radziwοnοwicz (piano) Pintura: Charles-François Daubigny (1817-1878) - Harvest (1851)